TEOMAN, MÜZİĞE GERİ Mİ DÖNÜYOR?
Ani bir kararla müziği bırakan Teoman, 10 ay sonra ilk defa konuştu.
Müziği bırakma kararının üzerinden 10 ay geçti. Sebebini daha iyi anladın mı?
Zaman geçtikçe daha iyi anladım. Yavaş yavaş anlıyorum. Kendi kendime soruyorum neden bıraktım müziği diye; hâlâ bilmiyorum aslında. Bu kararın sebebini kendime bile anlatamıyorum. Sonradan fark ettim; bu işte bir sürü parametre var...
Bırakma kararını verdiğin günden bugüne ne değişti peki?
Büyük bir boşluk duygusu var içimde. Müzik benim hayatımla çok iç içe bir şeydi. Hep ve sadece müziğin peşinde dolaştım. Ama aynı zamanda bırakma nedenim olan şeylere de geri dönemem artık. Geçmişe baktığımda “Ulan o kadar zaman uğraştın, beceremedin” gibi bir hissim var şu anda. “Daha iyisini yapabilirdim” diye düşünüyorum.
Gelecekle ilgili kaygıların nelerdi en çok?
Hem sıkılmıştım hem de gelecekten korkmaya başlamıştım. Hep aynı şarkıları mı yapacağım, söyleyeceğim? Hep aynı istemediğim ortamlarda mı bulunacağım? Bundan daha iyisini yapamayacak mıyım? Her şey gitgide daha mı kötü olacak? ‘The Wrestler/Güreşçi’ filmindeki Mickey Rourke gibi bir herif mi olacağım? Ama yine de bırakma kararını bu kadar rahat verebilme ihtimalim az görünüyordu gözüme. Kendimden beklemiyordum.
Zaten böyle bir karar çok düşünerek verilemez. Ne kadar düşünürsen kararından dönme ihtimalin o kadar artar...
Aynen öyle. O nedenle kararı verdiğim anda açıkladım ben de. Aslında o mektubu da kendi kendime yazdım ki sözümden dönemeyeyim. Şunları da düşündüm tabii; “Hâlâ o istediğim şeyi yapma ihtimalim var mı? İstediğim kaliteyi bir gün tutturursam bu işin bana hala zevk verme ihtimali var mı?”
Var mı?
Şöyle bir düşüncem var: Yılda maksimum 10 konser verirsem, o bana istediğim tatmini verebilir. Hatta kendimi iyi hissedersem yaz sonrası bunu deneyeceğim.
Bu durumda yeniden film çekmen, yönetmenlik yapman mümkün olabilir mi? Öyle bir şeyler gelmişti kulağımıza...
Bir tane senaryom var. 5 senedir herkese okutuyorum o senaryoyu. Adı ‘İstenmeyen Tüyler’... Ama şu son kararlarımdan sonra film yapmak da benim için bir hedef değil artık. Müziği bıraktıktan sonra onun hesaplaşmasını da yaptım. Eski aşklarımdan, eski hayallerimden birine kendimi adayabilir miyim, müziğin yerine koyabilir miyim diye düşündüm. Ama meğerse benim o sinema sevdam falan hep müziğin yanındaymış. Aslında ben ‘sinemacı’ olmayı düşünmemişim. Hep müziğin içindeymişim; diğerleri tamamlayıcıymış. Sinema çok zor bir şey; maddi manevi onun altına girmem artık. Film yaptığımda da, bir etki yaratamayacaksam, 23 hafta oynayıp vizyondan kalkacaksa filmim, hiç uğraşamayacağım.
Cadde
