Begüm Kütük Yaşaroğlu: Özcan Deniz ruhu çok güzel bir insan
- 08.06.2015 08:00
Begüm Kütük Yaşaroğlu'nun HT MAGAZİN'den Ece Saruhan röportajı...
Ülkemizde yasak olan taşıyıcı anneliği işleyen ‘Kaderimin Yazıldığı Gün’ adlı dizide rol alan Begüm Kütük Yaşaroğlu, “Doğurmak anne olmaya yetmiyor” diyor ve ekliyor: “Merhamet duygusu çok önemli. Tüm çocukları kendi çocuğun gibi kucaklayabildiğin kadar annesin.”
Begüm Kütük Yaşaroğlu, tanıdığım en içi dışı bir insanlardan biri. Doğal ve dobra. Kendisi iyi günümde en az benim kadar mutlu olan, kötü günümde duygumu paylaşıp benimle birlikte çıkış yolu arayan sayılı dostlarımdan. Rol aldığı ‘Kaderimin Yazıldığı Gün’ adlı dizinin çekimleri nedeniyle uzun zamandır yüz yüze gelemiyorduk. Nihayet röportaj bahanesiyle buluştuk. Hem hasret giderdik hem de dizisine ve hayata dair konuştuk.
‘Kaderimin Yazıldığı Gün’de canlandırdığın Defne sürekli dönüşen bir karakter. Canlandırması çok keyifli olmalı öyle değil mi? Karakterle ilgili ön bilgi aldığımda bana “Kocasına âşık, çocuk sahibi olmak isteyen, kısır bir kadın” dediler. Ben de omurgama onun başta eşi tüm ilişkilerindeki kısırlıkları yüklemeye çalıştım. İçinde hem iyilik hem de kötülük var Defne’nin. İkircikli bir karakter. Bu nedenle canlandırması çok keyifli.
‘DUYGUSAL ŞİDDET ÇOK YAYGIN’ Çoğunluk kötü kadın muamelesi yapıyor Defne’ye. Kocası ne yaparsa yapsın adı gibi kahraman muamelesi görürken, Defne’nin mağduriyeti göz ardı ediliyor. Tıpkı gerçek hayattaki gibi...
Erkek egemen toplumda yaşamamız Defne ile Kahraman’ın hikâyesine yönelik algıyı da etkiliyor. Ülkemizde pek çok kadın fiziksel şiddetin yanı sıra duygusal şiddete maruz kalıyor. Duygusal şiddetin karşısında Defne gibi iyi eğitimli kadınların bile dengelerini yitirmemeleri olanaksız. Defne’nin kayınvalidesi oğlunun erkek çocuğunu doğurup soyunu devam ettirecek kadınla evliliğine konsantre olmuş durumda. Oğlunun çocuk yapacağı kadını sadece damızlık olarak görüyor.
Bu, özellikle Anadolu’da çok yaygın bir durum. Kayınvalidesinin aşağılayan baskısıyla Defne çocuğu olmadığı için kendini yetersiz hissediyor. Sonunda taşıyıcı anneliği öneriyor. Kayınvalide Defne’yi de, taşıyıcı anne Elif’i de kandırıyor. Oğlu Kahraman’ı aptal yerine koyuyor. Kayınvalidesi sürekli onu oğlunun hayatından çıkaracağına dair imalarda bulununca, Defne taşıyıcı anneyi tehdit olarak görüp savunmaya geçiyor. Kocasını kaybetmemek için hatalar yapıyor. Defne kötü kadın değil kurban yani.
Ama sana sosyal medyadan “Çık Elif’le Kahraman’ın arasından. Onlar birbirlerine âşık” mesajları yağıyor öyle değil mi? Evet. Peki Defne’nin aşkı, emeği, mağduriyeti ne olacak? Defne’yi çok içselleştirmiş gibi algılanabilirim ama bütün bunları görmezden gelip Kahraman’ın yanında olmaları bana enteresan geliyor. Ya hikâye tam tersi olsaydı?
Nasıl? Defne ve Kahraman birbirlerine âşık. Çocukları olmuyor. Tüp bebek denemeye karar veriyorlar. Defne’nin annesi Kahraman’ın spermlerinin yetersiz olduğunu öğrenip yanlarına sığınan iyi kalpli bir genci kandırarak spermlerini satın alıyor.
Bu genç de için için Defne’ye âşık. Sonra Kahraman aslında çocuğunun olmadığını öğreniyor ve yetersizlik hissiyle Defne’yle kavga etmeye başlıyor. Defne de kocası baskı yaptıkça o gence sığınıyor. Hikâye böyle aksaydı toplumumuzda kaç kişi Defne’ye şu anda Kahraman’a sahip çıktığı gibi çıkardı acaba?
Begüm Kütük Yaşaroğlu ile Özcan Deniz’in başrollerini paylaştığı ‘Kaderimin Yazıldığı Gün’ Star ekranında izleyiciyle buluşuyor.
"Özcan ruhu çok güzel bir insan" Özcan Deniz’in Sıla’yla birlikte oynadığı reklam filmi olay oldu. Bazıları Deniz’i Sıla’nın yanına yakıştıramadı. Önyargıları neden aşamıyoruz? Özcan her gün kendini geliştiren bir adam. Birçok ülkede şöhreti var ama tanıdığım en mütevazı insan. Çok iyi yürekli, paylaşımcı, ekip ruhuna önem veriyor.
Sette sürekli yeni projeler geliştiriyor, yapacağı filme müzik arıyor. Hiçbir anını boş bırakmıyor. Onu tanıdığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. Ruhu çok güzel bir insan. O reklam filminin hikâyesi için “Bollywood hikâyesi”, şarkısı için “Arabesk” dendi. Senaryo da Özcan’ın değil, şarkı da. Özcan da Sıla da orada sadece oyuncu olarak var. Ne var bunda? Her şeyi snobe etmeye bayılıyoruz.
Çok önyargılıyız. Birçok oyuncuya, sanatçıya sosyal medyadan çok ağır eleştiriler geliyor. Saygı duyuyorum ama acaba biz insanları bu kadar acımasız eleştirsek tepkileri ne olurdu? Toplumca gıybete bayılıyoruz ama iyi şeyleri çok az söylüyoruz. Takdir duygumuz çok az maalesef.
"Kız çocuk da evlat değil mi?" Dizide Defne bir mucize eseri hamile kalıyor ama kız bebek diye kimseye yaranamıyor. Evladın kızı erkeği mi olur? Erkek çocuk soy devam edecek diye çok kıymetli bizim toplumda. Dizide kız çocuğu duyunca kayınvalidenin yüzü düşüyor. Neden? Kız çocuk da evlat değil mi? Bir diziden söz ediyoruz ama bütün bunlar hayatın içinde de var. Farkındalık kazanmamız gerekiyor.
Bütün bu konuştuklarımız şunun kanıtı bence, doğurmak anne olmaya yetmiyor. Yetmiyor tabii! Merhamet duygusu çok önemli. Dizide kayınvalide evladı da dahil kimseye merhamet etmiyor. Oysa kadının merhamet duygusu gelişmiştir. Bir anne sadece kendi çocuğunu değil, tüm çocukları merhametle kucaklayabilmeli. Tüm çocukları kendininki gibi kucaklayabildiğin kadar annesin.
Bu merhamet duygusuyla evlat da edinebilirsin. Geçenlerde bir video izledim. Yurtdışında hamile bir kadın evladıyla sokakta dolaşırken ölmek üzere olan bir köpek yavrusu görüyor ve onu emziriyor. Analık içgüdüsü bu işte! Köpeğin hayatını kurtarmak istiyor. Sokaktaki tüm çocukları bu anaçlıkla kucaklamalıyız.
"Sette çok uzun saatler çalışıyoruz. Şu an çocuk yaparsam büyük haksızlık olur. Anne olunca hayatımın en kaliteli zamanlarını çocuğumla geçirmek isterim." "Herkesin saç rengini sorduğunu söyleyen Begüm Kütük Yaşaroğlu, ilk kez HT Magazin’e açıkladı: “Saçımın imajını Ebil Kuaför’den Mahmut Ebil belirledi. Saçlarım koyuydu, 3 saatte bu hale geldi. Bu bizim sarımız."
"HİÇ BİR DUYGUMU BASTIRMIYORUM" Hayatı çocuk doğallığında yaşayan, inandığı doğruları çocuk dobralığıyla dile getiren birisin. Zor olmuyor mu böyle yol almak hayatta, özellikle de bu sektörde?
Sen de öylesin. Biz başka türlüsünü yapamayız ki Ece. Ben hiçbir duygumu bastırmıyorum. Tanıştığım her insanı 100 puanla başlatıyorum. Kollarım açık, herkesle kucaklaşmak istiyorum hatta hemen özelimi paylaşıyorum. En yakınlarım bundan zarar görebileceğim konusunda beni uyarsalar da ben böyleyim ve bundan hiç vazgeçmeyeceğim.
En son söylenecek şeyi en başta söylemek gibi bir huyum var. Hayatımın hiçbir evresinde politik bir insan olamadım. Yıllar içinde kariyerim dönüştü ama kişilik olarak hâlâ aynı Begüm’üm. 12-13 yıl önce birlikte çalıştığım insanlar bana “Seni bıraktığımız gibi bulduk” dediklerinde çok mutlu oluyorum. İnsanlarla dürüst ve koşulsuz ilişkiler kuruyorum. Neysem oyum ve kendimle barışığım.
Kendiyle barışık olanların sayısı arttıkça dünya daha yaşanılır bir hal alacak bence. İnsan kendi kişisel gelişimi için çalışmalı, kendini sorgulamalı. Yaşadığı anların kıymetini bilmeli. Bugün tebessüm edebiliyorum ama yarın edemeyeceğim. O yüzden şu an bunun tadını çıkarıyorum. Olumlu bakarsak her şeyin sonu güzel olur.
Gün geçtikçe robotlaşıyoruz. Bir masaya oturduğumuzda herkes sosyal medya hesaplarının derdine düşüyor. Paylaşımı unuttuk. Başsağlığı mesajını bile sosyal medyadan atanlar var. Oysa can cana mesai harcamak gerekiyor. İlişkiler ve hayat emek ister ama kaç kişi veriyor? Artık kaç kişi şiir okuyor, hayal kuruyor ya da aşka inanıyor? Bütün bunları hatırlamalıyız.
